Polifoniczne cykle dwuczęściowe

1. część (wstęp) – jest wirtuozowska, o charakterze improwizacji. Przeważa melodyka figuracyjna. Ma swobodną budowę.
2. część (fuga) – najważniejszy jest temat, który początkowo ukazany jest solo w jednym z głosów.
   Następnie temat przechodzi z głosu do głosu.
   Towarzyszy mu kontrapunkt.
   Na fugę składają się przeprowadzenia i łączniki (wewnętrzne – w ramach przeprowadzenia oraz zewnętrznie – pomiędzy przeprowadzeniami.

Przykład: J. S. Bach – Preludium i fuga d-moll z das Wohltemperierte Klavier tom I: